Od 11. veka, sa jačanjem srednjovekovne Ugarske, dolazi sve češće do sukoba Ugarske i Vizantije oko poseda nad Sremom i Beogradom. Ugarska vojska je kratkotrajno osvojila Beograd 1071/72 godine. Nakon što je Vizantija vratila Beograd pod svoju vlast, početkom 12. veka nastavljaju se stalni ugarsko – vizantijski sukobi za prevlast nad ovom teritorijom. U pograničnom Beogradu, Ugari pružaju stalnu podršku protivnicima vizantijske vladavine. Stanovništvo Beograda bilo je tada vrlo podeljeno između ugarskih i vizantijskih pristalica.
Ipak, postizanjem mira 1167. godine između Ugarske i Vizantije, Beograd je izvesno vreme uživao u miru.
U prvoj polovini 13. veka, izvesno je da je Beograd bio deo mačvanske banovine, pa time i deo Ugarske.
Posle perioda kada je Beograd bio u posedu srpskog vladara Dragutina, Ugarska ponovo preuzima vlast u gradu do početka 15. veka. Ugovorom despota Stefana Lazarevića sa ugarskim kraljem Žigmundom 1426. godine Beograd je nakon despotove smrti ponovo pripao Ugarskoj. Sa pojavom Turaka Osmanlija, Beograd postaje meta novih osvajačkih pohoda. Sultan Sulejman Veličanstveni pokorio je Beograd 1521. godine i to je označilo trajan gubitak Beograda za Ugarsku.
