Kneževina Srbija je još 1853. godine donela ukaz kojim se regulišu odnosi i verska prava nepravoslavnih hrišćana (luterana i kalvinista). Ovaj ukaz se odnosio pre svega na status Nemaca u Kneževini Srbiji. Ubrzo je osnovana je Beogradska protestantska opština. Prema popisu iz 1931. godine, u Beogradu je živelo 10.471 stanovnika nemačke nacionalne manjine, koji su uglavnom bili protestanti.
Knez Mihailo je na inicijativu pruskog konzula, protestantskim vernicima dao na korišćenje kapelu u Ulici Vuka Karadžića 7, koja je prvobitno bila podignuta za potrebe katoličke zajednice u Beogradu.
Formiranjem Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca, Beograd je postao prestonica višenacionalne i višekonfesionalne države, u kojem su živeli vernici različitih vera, među njima i protestanti.
Temelji nove Evangeličke crkve svečano su osvećeni 20. oktobra 1940. godine u prisustvu brojnih Beograđana, a gradnja je završena 1943. godine.
Nakon Drugog svetskog rata, zbog saradnje sa okupacionim vlastima, crkvenom savezu Nemačke evangeličke crkve konfiskovana je imovina, i otežan rad.
Konfiskovana crkvena zgrada menjala je često svoju namenu i služila potrebama različitih institucija: u objektu izvesno vreme bio smešten Arhiv Jugoslavije, potom su smeštene stolarske radionice pozorišta „Boško Buha“, jedan deo zgrade bio je sedište redakcije novinske agencije Tanjug,
a jedan deo je dat na upotrebu staroj rimokatoličkoj crkvi u Beogradu.
Sredinom 1980-tih, donata je odluku da objekat bude adaptiran za potrebe pozorišta. Na osnovu ove odluke crkva je uspešno adaptiran za potrebe Bitef teatra.
