Скочи на садржај

AMBASADA REPUBLIKE ITALIJE

GDE SE NALAZI

Ambasada Republike Italije nalazi se u Birčaninovoj ulici br.11 na opštini Savski venac u Beogradu. U blizini se nalaze još i ambasada Bugarske, Poljske i konzulat Republike Nemačke.

 

ISTORIJAT

Ambasada Kraljevine Italije se nalazilila na više adresa u Beogradu: Beogradska 5, Gospodar Jevremova 45, Kneginje Ljubice 17, Miloša Pocerca22.
U Poenkareovoj ulici,(današnja Makedonska),  šezdesetih godina 19. veka bio je smešten konzulat Kraljevine Sardinije.
Dvadesetih godina 20. veka odlučeno je da se , zbog nedostatka prostora, izgradi namenska zgrada za potrebe ambasade. U skladu sa željama tadašnje kraljice Jelene Savojske, ćerke crnogorskog kralja Nikole I Petrovića i supruge italijanskog kralja Viktora Emanuela III, (Elena di Montenegro), izabrana je lokacija ambasade i arhitekta Florestan Di Fausto.
On je zaslužan što je 1926. godine završena izgradnja zgrade u eklektičnom stilu.Fasada je jednostavna i elegantna,a restaurisana je početkom 21. veka.

UNUTRAŠNJI IZGLED

Zidove ambasade ukrašavaju slike iz različitih perioda velike umetničke vrednosti. Slike su restaurirane povodom 90 godina ambasade.U drugom delu ambasade nalaze se diplomatske kancelarije gde rade zaposleni u ambasadi.

SPOLJAŠNJI IZGLED

Zgrada je sagrađena u eklektičkom stilu koji se oslanja na akademizam sa elemntima racionalizma sttila karaktrističnog za Italiju dvadestih godina 20 veka. Sam arhitekta ga je definsiao kao "mediteranski" stil.
Ulaz u rezidenciju ukrašen je kovanim gvožđem , kao i ograda od terasice na samom ulazu. Na centralnom mestu nalazi se portret kraljice Jelene koji je naslikao slikar Đuzepee Amizani. Dug hodnik povezuje salu za prijem i lepo osvetljenu balsku dvoranu. Tu su udobni saloni,a trpezariju ukrašava originalan namestaj.
Ambasada ima prelepu baštu i vrt u kome se tradicionalno slavi Dan državnosti Republike Italije. Taj važan praznik proslavi mnogo Italijana koji žive i rade u Beogradu i njihovih gostiju.

BILATERALNI ODNOSI

Saradnja Srbije i Italije počinje u prvim decenijama 19. veka. Blizak saradnik Miloša Obrenovića i njegov lični lekar dugo godina bio je Italijan Bartolomeo Kunibert, koji je bio i vlasnik prve apoteke u Beogradu.
Uspostavljanje bilateralnih odnosa počelo je 1849 dolaskom italijanskog konzula Marčela Čerutija.  Osnivanjem generalnog konzulata Italije u Beogradu 1861.godine, usledio je novi period uspostavljanja bližih odnosa, koji su se naročito ispoljili tokom Srpsko-turskog rata  kada su u Srbiju stigli garibaldinci (italijanski dobrovoljci koji su se borili za ujedinjenje Italije), da pomognu u ratu protiv Turaka.
Posle sticanja nezavisnosti Srbije uspostavljeni su zvanični diplomatski odnosi 1879. godine, a prvi poslanik bio je Đuzepe Tornijeli.
Prvi svetski rat opet je pokrenuo garibaldince da pomognu posle obajave rata Srbiji.
Već u julu 1914, sedmorica mladih garibaldinaca (Čezare i Ugo Kolica, Arturo Reali, Mario Korvizieri, Frančesko Konforti, Nikola Goreti i Vinćenco Buka) okupila se u Rimu i odlučila da se kao dobrovoljci priključe borbi na strani Srbije. U Kragujevac su stigli 9. avgusta i smestili se u hotelu „Takovo" Poslednji put javili su se iz Kragujevca dopisnicom prijatelju  na kojoj su, osim svojeručnih potpisa napisali: „Morituri te salutanti" (Umirući te pozdravljaju!"). Na položaj na Drini stigli su 11. avgusta 1914. priklučivši se Zlatiborskom  odredu pod komandom potporučnika Vladimira Bana. Hrabro su se borili, ali poslednjeg dana Cerske bitke,  njih petorica izgubilo je život, dok su dvojica teško ranjeni. Italijanska Ambasada u Beogradu i Ministarstvo odbrane 2002. godine ugradili su spomen-ploču sa njihovim imenima na veliki spomenik junacima Cerske bitke, na Tekerišu. Snimljen je i dokumentarac „Sedmorica sa Drine“ o grupi  mladih garibaldinaca u režiji Nikole Lorencina.
Za Italiju i Srbiju Prvi svetski rat bio je vreme savezništva, pa je prema izveštajima italijanskih vlasti  u toku povlačenja srspke vojske i civila preko Albanije u periodu od 12. decembra 1915. do 22. februara 1916. evakuisano 11.650 izbeglica u italijanske gradove, 130.840 na Krf i 4100 u Bizertu. Pored 17 francuskih i britanskih brodava, u evakuaciji je učestvovalo i 28 italijanskih brodova.
O stradanjima srpskih vojnika i civila tokom povlačenja preko Albanije svedoči i grobnica podignuta u Valoni, u kojoj se nalazi oko 300 preminulih srpskih vojnika, kojima su italijanski vojnici podigli spomen ploču na kojoj odaju počast hrabrim srpskim vojnicima.
Kraj rata su i Italija i Srbija dočekale na pobedničkoj strani, ali sa mnogo ljudskih žrtava.
Italijansko vojno groblje nalazi se u okviru Novog groblja . U ovom prostoru su sahranjeni italijanski dobrovoljci poginuli u Prvom svetskom ratu. Groblje je završeno 1931. godine u skladu sa tradicijom italijanskih vojnih grobalja. Ulazi se kroz masivnu ogradu od betona i kovanog gvožđa.
Brojni Italijani su ostavili veliki trag u istoriji Beograda: Vito Romita, jedan od prvih lekara u Srbiji, koji je u Beogradu 1824.godine sazidao zgradu danas poznatu kao Doktorova kula, koja je tokom 19. veka postala bolnica za psihijatrijske bolesnike,  Karlo Perolo, ugostitelj koji je bio svedok događaja na Čukur česmi 1862. godine , Đuzepe Grasi, vajar i profesor na Akademiji primenjene umetnosti, porodica Bertoto koja se bavila izradom spomenika i dr.
U Beogradu živi i radi veliki broj Italijana. Jedan broj je ostao u Srbiji koja je postala njihova druga domovina.

Pripremio : Marčelo Antonioni