Srbi su, kao slovenski narod, u srednjem veku primili hrišćanstvo iz dva hrišćanska centra: carigradskog i rimskog. Ipak, formiranjem Raške države počeo je proces uspostavljanja crkvene organizacije pod jurisdikcijom ohridske arhiepiskopije. Kao nezavisna crkvena institucija, Srpska crkva uspostavljena je 1219. godine. U vreme vladavine kralja Dušana dobija rang patrijaršije 1346. godine. Posle osmanskih osvajanja, patrijaršija je ukinuta, a 1557. godine ponovo je obnovljena i funkcionisala je do 1766. godine. Posle Seobe Srba, arhiepiskopija je premeštena u Sremske Karlovce a crkvena sedišta nalazila su se na različitim teritorijama, bez jedinstvene organizacije.
Od 1920. godine, u novoj državi Kraljevini SHS, stvoreni su uslovi za crkveno ujedinjenje. Središte srpske crkve postaje Beograd, a crkvena organizacija dobija rang Patrijaršije.
Poglavar Srpske pravoslavne crkve je partijarh koji predsedava Svetim arhijerejskim saborom. Sabor predstavlja crkveno-zakonodavnu vlast, a Sveti arhijerejski sinod predstavlja izvršnu vlast Crkve.
U Beogradu se danas nalazi oko 60 pravoslavnih hramova.
Na širem području Beograda nalazi se nekoliko manastira.
Iako je kroz istoriju bio mitropolijski grad, Beograd je 1920. godine postao sedište Srpske pravoslave crkve.
Pripremile: Ivana Pantović i Mina Novaković
