Mesna zajednica u Bloku 70
Prvi oblici mesne samouprave formirani su još tokom Drugog svetskog rata kada su narodnooslobodilački odbori upravljali oslobođenim teritorijama. U posleratnom periodu, ovi odbori pretvoreni su u narodne odbore i stambene zajednice koje su uspostavljene u
gradskim sredinama. Ustavnim promenama iz 1963. mesni odbori i stambene zajednice su objedinjeni u mesne zajednice kao jedinstven oblik mesne samouprave, a Ustavom iz 1974. mesne zajednice su postale obavezan oblik samoupravnog organizovanja radnih ljudi i građana.
Društveno politički život odvijao se u mesnim zajednicama, koje su definisane kao samoupravne zajednice građana. Tu su, po socijalističkoj teoriji, građani neposredno mogli da ostvaruju samoupravljanje kroz različite delatnosti: poslovne, političke, društvene, zanatske, ugostiteljske, komercijalne, umetničke. Po tadašnjem zakonu, MZ nisu državni organi, već funkcionišu po principu samoorganizovanja, same donose statut i brinu o potrebama lokalnog stanovništva.
Podtrek izgradnji mesnih zajednica bila je odluka Skupštine grada 1975 godine kada je odlučeno da se širom Beograda izgrade centri mesnih zajednica. U tom trenutku Beograd je imao već brojne mesne zajednice, ali novoizgrađeni delovi grada bili su bez lokalnih organa. Do 1980. izgrađeno 37 centara za mesne zajednice širom grada. Samo na Novom Beogradu, do tada, osnovano je 28 mesnih zajednica, a u planu je bilo osnivanje još 4. One su uglavnom imale predviđene tipske parterne objekte koje su imale administrativne, komercijalne i zanatske radnje.
