Najveća rekonstrukcija Beogradske tvrđave odvijala se između 1723. i 1736. godine pod upravom Austrije i nadzora graditelja de Bofa, a nakon njega Nikole Doksata de Moreza. Počela je obnova tvrdjave , ali i delova grada izvan tvrdjave.
Beograd je bio podeljen na tvrđavu, kao vojno središte, srpsko naselje oko stare Saborne crkve i nemačko naselje koje počinjalo od Vasine ulice ka Dorćolu. Današnja Savamala tzv. „Donja srpska varoš“ sa pretežnim srpskim stanovništvom i nemačko naselje Karlsštal (današnja Palilula), ostali su van utrđenog Beograda.
Na području današnjeg Kalemegdana porušene su ranije srednjovekovne zidine, osim Kule Jakšića i Nebojšine kule u Donjem gradu.U Gornji grad se ulazilo dobro branjenim kapijama: spoljašnja Stambol kapija vodila je ka unutrašnjoj Stambol kapiji iznad koje je napravljen toranj sa časovnikom, danas poznat kao Sahat kula.
Jugoistočna kapija bila je Leopoldova kapija, zapadni pristup pokrivala je Karađorđeva kapija, a Deferdareva kapija ostala je na severnom ulazu u Gornji grad. U Donjem gradu na istočnoj strani podignuta je Vidin kapija, a prema zapadnoj strani Kapija Karla VI. Duž srednjeg zida Donjeg grada prolazio je kanal koji je kasnije zatrpan. U toku austrijske obnove tvrđave nastao je i tzv. „Rimski bunar“ koji se gradio nekoliko godina, a završen je 1731.godine.
Donji i Gornji grad zauzimali su vojni objekti, a civili su morali da se presele u predgradja.
Tokom prve decenije austrijske uprave van zidina tvrđave podignuto je oko 80 privatnih i javnih građevina. Beograd je građen donacijom pape Benedikta XIII koji je izdovojio 10 miliona guldena, a delom su radovi finansirani od poreza stanovništva širom Habsburške monarhije.
U Donjoj srpskoj varoši nalazila se Crkva Sv. Jovan Preteče, koja je uništena u ratu 1738/39. ali se ikone iz ove crkve čuvaju i danas u Matici srpskoj u Novom Sadu.
Barake Aleksandra Vitembeškog bile su kompleks zgrada vojne namene na širem prostoru današnjeg Trga Republike. U velikom kompleksu najpre su bili smešteni 12 bataljona pešadije, a od 1726. prilagođene su za guvernera Kraljevine Srbije.
Samo su dve građanske kuće sačuvane iz perioda austrijske uprave: jedna u Gračaničkoj 10, druga u Dušanovoj 10.
Zgrada u Gračaničkoj 10
Barake inženjera, koje se u kasnijim turskim dokumetnima pominju kao Delijski konak, izgrađene su 1727. a uništene su 30tih godina 19. veka. I struktura stanovništva austrijskog Beograda značajno se izmenila.
Od 1717. Turci su se iselili, a naselili su se siromašni doseljenici iz Srednje Evrope, uglavnom nemačkog porekla. Talas gradnje pokrenut je 1724. na Dunavskoj strani izgradnjom jednospratnih kuća na tzv. Dugoj čaršiji, današnjoj ulici Cara Dušana (Langen Gassen).
Zgrada u Ulici Cara Dušana 10
Na mestu rimskih termi na današnjem Studentskom trgu formiran je pravougaoni prostor za tržnicu koji je kasnije postao tursko groblje. U poslednjem talasu gradnje podignuto je još 85 novih kuća uz postojećih 1.375.
U baroknom Beogradu podignute su i nove rimokatoličke crkve: franjevačka 1726. i jezuitska 1732. Franjevačka crkva nastala je na osnovama ranije džamije. Tokom kasnijih ratova, deset građevina je oštećeno , a do kraja 18. veka pretvorene su u civilne zgrade i hanove.
Poraz Austrije u ratu sa Turskom 1739. izazvao je veliku paniku i strah među stanovništvom. Najveći deo stanovnika Beograda pobegao je preko Save, a imućni Srbi i Jermeni naselili su se u Novom Sadu. Turci su u Beogradu zatekli samo malobrojne Srbe i Jevreje. Do sredine 1741. naseljeno je oko dve hiljade Turaka, obnovljene su džamije, a podignuta je jedna nova.
Srpsko stanovništvo se polako vraćalo, pa je po popisu do 1777. njihov broj iznosio 1200.
